adj. s.
ՀԵՐԿԱՀԱՐ կամ ՀԵՐԿԱՐԱՐ. ἁροτήρ arator. Որ հերկս հարկանէ. հերկօղ. արօրադիր. վարօղ.
Միթէ զօրն ամենայն վարիցէ՞ հերկահարն. (Ոսկ. ես.։)
Ոչ հերկահար ես ժողովրդեանդ, եւ ոչ արտհունձ եւ կտսօղ. (Մանդ. ՟Ի՟Բ. կամ ՟Ա։ (հին ձ. վրիպակաւ, Հարկահար. եւ նորն, Հերկարար։))