ն.

Իբր Հաւանեցուցանել.

Ոչ այնպէս զօրութիւն եւ քաջութիւն անձինն կարեն հաւանել զլսողն. (Ոսկ. ես.։)

Հաւանեսցո՛ւք զանձինս, եթէ մեղաք. (Ոսկ. եբր.։)

Հաւանեա՛ (կամ հաւանեցո՛) զնա ի ձեռն թղթոց. (Վրք. ոսկ.։)

չ.

ՀԱՒԱՆԵՄ. չ. որպէս Հաւանիլ. յանձն առնուլ.

Ոչ հաւանեաց անժուժկալութեամբ սպասաւորիլ յայլոց. (Վրք. հց. ՟Ը։)