hy    |   fr

Կորստարար

adj.

Որ առնէ՝ այսինքն առիթէ զկորուստ. կորստաբեչ. կորուսիչ. կորստական. Մի՛ զմեծութիւն կորստարար՝համեմատեք կենացն անճառ. (Շ. եդես.։)

Ած զնոսա ի նաւս խարխլեալս եւ փտեալս. եւ նորա նաւեալ այսպիսի կորստարար նաւուք. (Վրք. ոսկ. (տպ. կորստական։))