adj.

ԿՈՐՈՒՍԻՉ որ եւ ԿՈՐՈՒՍԱՆՈՂ կամ ԿՈՐՈՒՍՈՂ. Սատակիչ. սպանօղ. եւ այլն.

Մի՛ տացես կորուսչին (դիւրին). (Ճ. ՟Գ.։)

Կորուսիչ աշխարհ, կամ ջուրք ջրհեղեղի, կամ արմատք չարի. (Ոսկ. յհ.։ Սարգ.։ Նախ. իմ.։ Ագաթ.։)

Ոչ ես կորուսիչ, այլ գտիչ։ Կնքեա՛ կեցուցիչ զկորուսչին ընթացմունս։ Քեզ ատելեաց, եւ իմ կորուսչաց. (Նար.։)

Ջուր՝ սերման ո՛չ պահիչ է, այ կորուսիչ. (Եզնիկ.։)

Մի՛ փչաբեր երկիր՝ կորուսիչ սերմանն. (Սարգ. յկ. ՟Թ։)