Կարօտանամ, ացայ

չ.

ἑνδέομαι egeo, indigeo ἁπορέω, ἑκλείπω deficio եւ այլն. որ եւ ԿԱՐՕՏԻՄ, եւ ԿԱՐՕՏ եմ. Պէտս ունել. ետիլ. նուազիլ. կարօտութիւն քաշել.

որ տայ աղքատաց, ոչ կարօտասցի։ Են՝ որ յանիրաւութենէ ժողովեն, եւ կարօտանան։ Առ սակաւ մի կարօտացեալք.եւ այլն։

Զի մի՛ տնանկն կարօտասցի, եւ մի՛ ընչեղն բարձրամտեսցէ. (Նար. ՟Ղ՟Գ։)

կարօտացաւ բազում օրինակս ընդ միմեանս լծել (առ իմացուցանել). (Սարգ. յկ. ՟Է։)

Սովորական խնդիրն է տրական.

Ոչ կարօտանայցես իմիք. (Օր. ՟Ը. 9։)

Այնպիսին աւարաց երբէք ոչ կարօտասցի. (Առակ. ՟Լ՟Ա։ 11։)

կարօտանայ բժշկի։ Ոչ կարօտանան սեան եւ օգնականի եւ հիմանց երկինք եւ երկիր. (Յճխ. ՟Ժ՟Թ. ՟Ի՟Բ։)

Երկայնութեան ժամանակի ոչ կարօտացեալ. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)

սմին կարօտանայ իմաստասէրն եւ ճարտասանն։ Երկուց այսոցիկ կարօտանան պիտոյից։ Ցի կարօտասցին ազգն օգնականութեան նորին. (Պիտ.։)

Կարօտանան ոչ ձայնի առ ի զգալ. (Յհ. կթ.։)

Հմուտ եւ զօրաւոր պահապանին կարօտանան. (Խոսր.։)

Ոչ կարօտանաս սպեղանեաց։ Ուսման ոչ կարօտանայ. (Նար.։ Սարգ.։)

Կարօտացաք մարդասիրիդ բառարանոյ զմեղս մեր. (Շար.։)

Կարօտացաւ անձն իմ ի փրկութիւնս քո. (Սղ. ՟Ճ՟Ժ՟Ը. 81. յն. նուազիլ, կամ նուաղիլ։)

Դուն ուրեք եւ յայլ հոլովս.

Լա՛ւ է՝ թէ որդիքն քո քեւ կարօտասցին (այսինքն քեզ), քան թէ դու հայեսցիս ի ձեռս նոցա. (Սիր. ՟Լ. 22։)

Որպէս անձին քո կարօտասցիս նովաւ. (անդ. 31։)

եթէ կարօտանեմք ինչ (այսինքն իմիք), այլ ոչ տարակուսանիմք. (Եփր. ՟բ. կոր.։)

ԿԱՐՕՏԱՆԱԼ. ποθέω, ἑπιθυμέω desidero. Փափագել. պապակիլ. կարօտանալ, կարօտ քաշել.

Ոչ սակաւ կարօտացաւ տեսանել զքոյր իւր. (Նոննոս.։)

Կարօտանայր (կոյսն) սուրբ մետասանին, զի տեսանէր ի յօրըն վերջին. (Գանձ.։)

Ծարաւի են մահուան եւ չարչարանաց, զոր օրինակ ոք հացի եւ ջրոյ կարօտանայ. (Ճ. ՟Ա.։)