cf. ԽԱՌՆԱԿՈՒԹԻՒՆ. ըստ ՟ա. նչ։

Պատուհաս էր խառնակումն լեզուաց. (Երզն. քեր.։)

Խառնակումն ազգաց ընդ իրեարս (պատերազմաւ). (Շիր.։)

Շփոթումն ընդունել եւ խառնակումնինչ լինէր, եւ ոչ ապականութիւն ինչ իսկութեանցն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 10։)

Եւ ըստ ՟գ. նշ.

Վավաշոտութեամբ եկին ի խառնակումն. (Լմբ. իմ.։)

Ի պղծութիւնս եւ ի խառնակումնընդ միմեանս. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)

Արուաց խառնակումն, կամ անասնոյ. (Նստուածաբ. խչ։ Կանոն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif խառնակումն խառնակմունք
accusatif խառնակումն խառնակմունս
génitif խառնակման խառնակմանց
locatif խառնակման խառնակմունս
datif խառնակման խառնակմանց
ablatif խառնակմանէ խառնակմանց
instrumental խառնակմամբ խառնակմամբք