medley, confusion, disorder, chaos;
disturbance, perturbation, tumult;
profanation;
coition, copulation;
conjunction.
σύγχυσις, ἑπιμιξία, φυρμός, κοινόν confusio, turbatio. Խառնակն գոլ. խառնակիլն. որպէս Շփոթութիւն. խռովութիւն.
Կոչեցաւ անուն նորա խառնակութիւն (Եբր. պապել. բաբելոն), զի անդ խառնակեաց տէր ատուած զլեզուս. (Ծն. ՟Ժ՟Ա. 9։)
Խառնակութիւն ժամանակաց. (Առակ. ՟Ի՟Ա. 9։ ՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Դ. 3։)
Մտցեն ի նոսա անխտիր, եւ պղծեցեն զնոսա, եւ արասցեն խառնակութիւն. (Եզեկ. ՟Ե. 23։)
Խառնակութիւն լեզուաց. (Ագաթ.։)
Եւ ոչ զմիաւորութիւնն խառնակութիւնգործելով. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Զանբաւ խառնակութիւն հոգւոց, եւ զխռովութիւն բնութեան։ Ընդ իշխանսգեղջուկք խռովութիւն եւ խառնակութիւնք եղիցին. (Փիլ. քհ.։)
Կամ եղեւ ստուծոյ չտալ խառնակել յօտար ցեղ ամուսնութեամբ, զի մի՛ վիճակացն խառնակութիւնք լինիցին. (Կիւրղ. թուոց.։)
Եւ σύγκρασις commixtio. Խառնուրդ. զանգումն. ձոյլ.
Որպէս խառնակեալ իցէ պղինձ եւ երկաթ ... եղերուք դուք ամենեքեան ի մի խառնակութիւն. (Եզեկ. ՟Ի՟Բ. 29։)
Եւ Խառնք. այսինքն մերձաւորութիւն ըստ մարմնոյ. մանաւանդ անարժանն.
Ոչ ըստ պատշաճի առնէին զամուսնութեաննն խառնակութիւն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 8։)
Անարժան, կամ անկարգ, կամ տարօրէն խառնակութիւն. (Եզնիկ.։ Խոր. ՟Բ. 34։ Պիտ.։)
Արամբք եւ կանամբք՝ միմեանց խառնակութեամբք. (՟Բ. Մակ. ՟Զ. 4։)
ՈՐԴԻՔ ԽԱՌՆԱԿՈՒԹԵԱՆ. ὐιοί συμμίξιος filii commixtionis. (՟Դ. Թագ. ՟Ժ՟Դ. 14։ ՟Բ. Մնաց. ՟Ի՟Ե. 24.) պէսպէս իմանին. զօր օրինակ Հարճորդիք, կամ Ծնեալք ի հեթանոս մօրէ, մանաւան՝ Պաշտօնեայք կռոց, կամ Պատանդք յորդւոց իշխանաց, եւ այլն։
ԽԱՌՆԱԿՈՒԹԻՒՆՔ ԱՍՏԵՂԱՑ. որպէս Զուգընթացութիւն, կամ խառնախաղտութիւն ըստ ախտարաց։ (Կոչ. ՟դ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խառնակութիւն | խառնակութիւնք |
| accusatif | խառնակութիւն | խառնակութիւնս |
| génitif | խառնակութեան | խառնակութեանց |
| locatif | խառնակութեան | խառնակութիւնս |
| datif | խառնակութեան | խառնակութեանց |
| ablatif | խառնակութենէ | խառնակութեանց |
| instrumental | խառնակութեամբ | խառնակութեամբք |