s.

joint ruler, joint sovereign;
partner in dignity, colleague.

adj.

σύναρχος, συνάρχων, συνηγεμονικός principatus socius, in magistratu collega հոմիշխան. կցորդ կամ ընկեր իշխանի. հաղորդ իշխանութեան ուրուք.

Միտքսիշխանական հոգւոյ եւ մարմնոյ, այլ ոչ իշխանակից եւ համապատիւ. (Առ որս. ՟Թ։)

աղաղակեն առ քեզ իշխանակից որդի եւ բանդ աստուած. (Շար.)

Փոխանակ աստուծոյ է եպիսկոպոսն. իշխանակից եւ աթոռակից ան նմա քահանայքն. (Լմբ. պտրգ.։)

Իշխանութիւն նոր նոցա շնորհէ (առաքելոց յետ յարութեան իւրոց), իշխանակից փառացն իւր առնէ. (Գանձ.։)