Թաքուն

adj.

κρυφίος, κεκρυμμένος occultus, arcanus գրի եւ ԹԱԳՈՒՆ. Թաքուցեալ. ծածուկ. գաղտնի. զանխուլ. գոց.

Ամպոյ տեսակաւ նշանակելով զսրբազանսն իմացութիւնս՝ թաքնովն լուսով գերազարդապէս լցեալ։ Ի թաքնոյն ածի նախայայտութեամբ. Ի թաքնոյն ի մեզ էած, եւ այլն. (Դիոն.։)

Ջահ վառեաց զնոսա, եւ ոչ է օրէն նոցա թաքուն լինել. (Իգն.։)

Թաքուն եւ նուրբ են տեսութեամբ. (Սարգ. վերջ։)

Խոր է, եւ թագուն. (Լմբ. պտրգ.։)

Պա՛րտ է քննել զթաքուն զօրութիւն բանին (Աստուծոյ)։ Զիա՞րդ անգիտացաւ իմաստութիւնն հօր զոր ի նմայն թաքունսն. (Կիւրղ. գանձ. եւ Կիւրղ. պրպմ.։)

Զի մի՛ կարծեսցէ թաքուն ի նմանէ լինել. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 1։)

adv.

Ի ԹԱՔՈՒՆ. մ. Ի ծածուկ.

Յամենայն խորհուրդս դիւականս կայ պոռնկութիւնն ի թաքուն. (Վրք. հց. ՟Ի՟Ե։)