calumny, imposture, inculpation, slander;
զրպարտութեամբ, calumniously.
συκοφαντία calumnia ἑπήρια injuria, mulcta Զրկանք՝ զուր պարտաւորութեամբ. հարստահարութիւն. անիրաւութիւն. լլկանք. զուլմ.
Զրպարտութիւն տնանկի, եւ զյափշտակութիւն իրաւանց եւ արդարութեան. (Ժող. ՟Ե. 7։ Տե՛ս եւ ՟Դ. 1։ ՟Է. 8։)
Փրկեա՛ զիս ի զրպարտութենէ մարդկան. (Սղ. ՟Ճ՟Ժ՟Ը. 134.)
(Լմբ.)
Զրպարտութիւն ասի, քանզի ոչինչ յանձանց նոցա կամ՛ի կամաց ունէր նիւթ մարտին, այլ ի զուր պարտաւորէր եւ չարչարէր զերանելիսն։ Փրկեա՛ զիս ի զրպարտութենէ մարդկան. այսինքն ի չարչարանացն, զոր՝ ի զուր պարտաւորեալ զմարդկային բնութիւնս, յարուցանէ թշնամին ի վերայ մեր։
(Ագաթ.)
Ոչ զի զմարմինս իւրեանց ի տանջանաց երկրակոխաց ի զրպարտութենէս ապրեցուսցեն։
որպէս Չարախօսութիւն. ընդվայրհարութիւն. թշնամանադրութիւն.
Մի՛ առ զրպարտութեան, այլ յիրաւի ամբաստան առնել. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Սո՛ւտ է դարձեալ առ ի ձէնջ զրպարտութեանդ բանդ. (Կիւրղ. գանձ.։)
Մի՛ եւ մեք զրպարտութեան պատճառս տացուք զրպարտչացն. (Խոսր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | զրպարտութիւն | զրպարտութիւնք |
| accusatif | զրպարտութիւն | զրպարտութիւնս |
| génitif | զրպարտութեան | զրպարտութեանց |
| locatif | զրպարտութեան | զրպարտութիւնս |
| datif | զրպարտութեան | զրպարտութեանց |
| ablatif | զրպարտութենէ | զրպարտութեանց |
| instrumental | զրպարտութեամբ | զրպարտութեամբք |