s.

calumny, imposture, inculpation, slander;
զրպարտութեամբ, calumniously.

s.

συκοφαντία calumnia ἑπήρια injuria, mulcta Զրկանք՝ զուր պարտաւորութեամբ. հարստահարութիւն. անիրաւութիւն. լլկանք. զուլմ.

Զրպարտութիւն տնանկի, եւ զյափշտակութիւն իրաւանց եւ արդարութեան. (Ժող. ՟Ե. 7։ Տե՛ս եւ ՟Դ. 1։ ՟Է. 8։)

Փրկեա՛ զիս ի զրպարտութենէ մարդկան. (Սղ. ՟Ճ՟Ժ՟Ը. 134.)

(Լմբ.)

Զրպարտութիւն ասի, քանզի ոչինչ յանձանց նոցա կամ՛ի կամաց ունէր նիւթ մարտին, այլ ի զուր պարտաւորէր եւ չարչարէր զերանելիսն։ Փրկեա՛ զիս ի զրպարտութենէ մարդկան. այսինքն ի չարչարանացն, զոր՝ ի զուր պարտաւորեալ զմարդկային բնութիւնս, յարուցանէ թշնամին ի վերայ մեր։

(Ագաթ.)

Ոչ զի զմարմինս իւրեանց ի տանջանաց երկրակոխաց ի զրպարտութենէս ապրեցուսցեն։

որպէս Չարախօսութիւն. ընդվայրհարութիւն. թշնամանադրութիւն.

Մի՛ առ զրպարտութեան, այլ յիրաւի ամբաստան առնել. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)

Սո՛ւտ է դարձեալ առ ի ձէնջ զրպարտութեանդ բանդ. (Կիւրղ. գանձ.։)

Մի՛ եւ մեք զրպարտութեան պատճառս տացուք զրպարտչացն. (Խոսր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif զրպարտութիւն զրպարտութիւնք
accusatif զրպարտութիւն զրպարտութիւնս
génitif զրպարտութեան զրպարտութեանց
locatif զրպարտութեան զրպարտութիւնս
datif զրպարտութեան զրպարտութեանց
ablatif զրպարտութենէ զրպարտութեանց
instrumental զրպարտութեամբ զրպարտութեամբք