to disgust, to vex, to persecute, to importune;
to revile, to abuse, to outrage.
κακῶς ἑρέω, ὐπερφανέω, ἑπιτιμάω male tracto, superbe contemno, fastidio, objurgo θρυλλέω diffamo Ընդ վայր կամ առ ոտն հարկանել զոք ամբարտաւանութեամբ որպէս գարշ եւ զազիր. անարգել. անպատուել. բամբասել. զրպարտել. հարստահարել. խուել. զրկել.
Զհամրն մի՛ զզուիցես. (Ղեւտ. ՟Ժ՟Թ. 14։)
Մի՛ ինչ զզուիցէք զնա. (Հռութ. ՟Բ. 16։)
Զի մի՛ ամբարտաւնք զզուեսցեն զիս. (Սղ. ՟Ճ՟Ժ՟Ը. 122։)
Զզուեցայց ապա եւ ես ի ժողովրդենէ իմմէ գորովեալ. (Յոբ. ՟Լ՟Ա. 30։)
Եւ ո՛չ գոնեայ բանիւ մի զզուեցեր զնա. (Ոսկ. ղկ.։)
Զզուէին զամենեսին, եւ ասէին. զի՞ առնիցէք զսուրբ կտակարանսդ. (Եղիշ. ՟Գ։)
Բարեկամացն՝ որ մերձ եկին՝ բանիւք զզուէր զերանելին. (Յիսուս որդի.։)
Զրկումն եւ զլացումն ... զզուել, հարկանել. (Յճխ. ՟Ժ։)
Կա՛մ մայրենի գթոց (հանդիպեալ), եւ նենգիլ. կամ խնամոց Աստուածեան աջոյդ, եւ զզուիլ. (Նար. ՟Ժ՟Է։)
Բազումք յամպարշտաց՝ փառաւորեցան (յաշխարհի), եւ արդարք զզուեցան. (Լմբ. ժող.։)
ԶԶՈՒԵՄ, եցի. չ. որպէս ռմկ. զզուիլ. Զազրանալ եւ ձանձրանալ. գարշիլ. տաղտկալ. դժկամակիլ. անարժան համարել. գանիլ.
Ընդ նոյն՝ անմահացուցիչն ո՛չ զզուեաց ելանել. (Պետր. սիւն. կուս.։)