ԴԺՈՒԱՐԱՊԱՀ ԴԺՈՒԱՐԱՊԱՀԵԼԻ. δυσφύλακτος custoditu vel servatu difficilis Որ դժուարաւ պահի.
Զդժուարապահն գանձ, հսկեա՛ եղբայր, եւ պահեա՛. (Սեբեր. ՟Ժ։)
Դժուարապահ իմն թուի նոցա. (Ոսկ. եփես. ՟Ժ՟Բ։)
Առաքինութիւն յառաջնումն դժուարապահ է. (Մխ. առակ.։)
Դժուարապահելի է գանձն. (Բրս. մկրտ.։)