cap, bonnet;
calix, flower-cup;
inventor, author;
— լինել, to invent;
—աւ, exactly, surely, precisely.
ԳՏԱԿ կամ ԳԴԱԿ. Գլխարկ. գլխանոց. գիշտ. (գիր եւ Քդակ. լծ. ընդ քսակ. գտակ, կտակ).
Խնդրեալ դահեկան մի՝ եդ ի ներքոյ գտակին ի պահեստի. (Հ=Յ. նոյ. ԻԹ.։)
Մակեդոնական գդակ ի վերայ գլխոյ նորա. (Պտմ. աղեքս.։)
Որպէս թէ գտակ կարմիր դիցէ ի գլուխ կրօնաւորն. (Շ. ընդհանր.։)
Զկնկուղն ի բաց պարտ է ձգել, եւ զգտակն. (Լմբ. պտրգ.։) Նմանութեամբ ասի եւ զայլոց իրաց։
Առ զտուղտն գտակովն եւ բարունակով։ Գլխոյդ չափ պուտկէ գտակ շինած է. (Վստկ. ՅԹ. եւ ՅԵ։)
ԳՏԱԿ, ի, աց εὐρετής, ἑφευρετής inventor, auctor Գտիչ. գտօղ, հնարօղ. սկզբնապատճառ.
Առաջին մարդ առ ի յեգիպտացւոց հեփեստոս, որ եւ հրոյ գտակ լինէր. (Եւս. քր. Ա։ եւ Խոր. Ա. 6։)
Գտակ բանից իմաստակաց. կամ ցանկութեան. (Փիլ. այլաբ. եւ Փիլ. ժ. բան.։)
Ընդ չարին գործասիրութեան՝ նոցին նմանեցին, որ անիծից եւ դառն մահու են գտակք։ Որ ոչ առնէ զինքն այսորիկ գտակ, յանդուգն նա է. (Համամ առակ.։)
Առակեցաւ նա ի գանձ եւ ի մարգարիտ, եւ մեք գտակք նորա ըստ կամաց արարչին մերոյ զուարճանամք ի նա. (Եփր. համաբ.։)
Գտակ չարեաց. Խոսր. պտրգ. եւ Խոսր. (ժմ.։ Լմբ. ատ.։ Կիր. ը. խհ.։)
Օրհնեալ ես փայտ կենաց ... շնորհացն գտակ. (Նար. խչ.։)
ԳՏԱԿԱՒ. Ստգոյգ գիւտիւ. ճշդիւ. հաւաստեաւ. անվրէպ. քաջ կշռութեամբ. յար եւ նման.
Ճշդիւ գտակաւ հասանել համարոյ ժամանակացն։ Զնոյնս գտակաւ զբերոսսայն առընթեր կարգեցից։ Զոյդ կշիռ գտակաւ գտանես. (Եւս. քր. Ա։)
Ճշդիւ գտակաւ ի հանդիսի անցուցանել. (Սեբեր. Թ։)
Եղջերուաց գտակաւ զժամանակ խառնիցն իմանալոյ. (Եզնիկ.։)
Ամենայն ճշմարտութեամս գտակաւ պատմել։ Կշիռ գտակաւ գործել։ Զնոյն բանս գտակաւ խօսի. (Ոսկ. մ. ՁԵ։ եւ Ոսկ. եբր. Է. եւ Ը։)
Ստոյգ գտակաւ յանդիմա՛ն կացուցէք մեզ. (Սիւն. առ գերմ.։)
Տեսաք գրեալ սորին ձեռօք ստոյգ գտակաւ. (Սամ. երէց.։) (վրիպակ է գրելն երբեմն, գիտակաւ)։