hy    |   fr

Գտիչ

s.

finder, inventor.

adj.

Գտօղ. գտակ.

Գտիչ կորուսելոց, կամ ամենայնի։ Ո՛չ ես կորուսիչ, այլ գտիչ։ Խայտառակիչ կախարդաց, գտիչ աղանդից (այսինքն ի վեր հանօղ զխաբէութիւն նոցա). (Նար.։)

Թէ այլ ոք էր լեալ ի մարգարէից սմին գտիչ. (Լմբ. սղ.։)