apostolic.
ἁποστολικός, -κή, -κόν. apostolicus, -ca, -cum. Սեպհական կամ պատշաճեալ առաքելոց. եւ որ ինչ լեալ իցէ առաքելովք.
Առաքելական եկեղեցի, աթոռ, պատիւ, սահման կամ քարոզութիւն, գլուխ, կանոն, բան, հաւատք, դաս, գւոնդ, արիւն, հարսն, բուրաստան. եւ այլն. (Ժմ.։ Շար.։ Ագաթ.։ Կոիւն։ Խոր. հռիփս.։ Յհ. կթ Նար.։ Մագ.։ Եպիփ. եւ այլն։)
Թուղթ կամ բան եւ վարդապետութիւն առաքելոց. ... եւ Առաքեալ գլխովին.
Սոյնպէս եւ յովհաննէս յառաքելականին իւրում. (Ագաթ.։)
Զմտաւ ածելով զառաքելականն։ Յառաքելական անդր դատապարտեցաք. (Կորիւն.։)
Սովաւ շրջէին առաքելականացն լծակցութիւնք. (Նար. ՟Ղ՟Գ։)