ἅμικτος. a mixtione alienus. Որ ոչն է խառնելի. ի բնէ անխառն.
Դիւացն եւ նմա զոյգ սպասաւորէին, եւ այնպէ՛ս մոլորեալ՝ զանխառնելիսն խառնէին. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 32։)
Եւ անխառնակելի. անշփոթ.
Զանխառնելի երկուց բնութեանց հրաշափառապէս խառնումն. (Պրսկղ. ներբ. Ղկ.։)
Զանխառնելի Աստուածութիւնդ քո՝ նոր խառնմամբ խառնեցեր ի մեր բնութիւնս. (Ճշ.)
Զանխառնելիսն խառնէ. (Ածաբ. մկրտ. յորմէ եւ Սարգ. ՟բ. պետ. ՟Դ։)