foolish, senseless, insipid;
irrational, absurd.
ἅσοφος, παράφρων. insipiens, demens. Հեռի յիմաստութենէ. անմիտ. անխոհեմ տգէտ. իբր անբան. անխելք. ագըլսըզ ֆիքիրսիզ, սէֆիհՇ
Մի՛ իբրեւ անիմաստք, այլ իբրեւ իմաստունք. (Եփես. ՟Ե. 15։)
Զիա՞րդ ոչ են յոյժ ամբարիշտք եւ անիմաստք, որք արարած ասեն զորդի. (Կիւրղ. գանձ.։)
Անիմաստիցն այրիչ վտակքն. (Ագաթ.։)
Անիմաստից անձինք։ Ի ձեռն անիմաստիցն. (Մագ. ՟Լ։)
Միջնորդ անիմաստ։ Անիմաստին յառաքինութիւնն՝ պատահէ հպարտանալ. (Լմբ. ատ.) եւ (Լմբ. սղ.։)
Իբր անբան. անզգայ. անիմայ. ἅλογος. ratione carens.
Այնպիսի իսկ են միշտ անիմաստացն ոգիք. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 23։)
Առնել զբանաւոր արարածն ի մէջ անբան անխօս՝ անիմաստ արարածոց. (Ագաթ.։)
Արեգակն տարր է անիմաստ. (Լմբ. սղ.։)
Երգեսցե՛ս մի՛ անիմաստ լեզուաւ միայն, այլ ի միտս քո. (Վրք. հց. ՟Բ։)
Եւ յիմարական. տխմարական. անխորհուրդ.
Զանիմաստ պատուհաս մահու յանձինս կրեալ. (՟Գ. Մակ. ՟Զ. 12։)
Զյիմար եւ զանիմաստ յարձակմունսդ ընկրկեա՛։ Ո՛չ անիմաստ է գիտութիւն. եւ եթէ ոչ անիմաստ է, իմաստական է. (Փիլ. լին. եւ Փիլ. նխ. ՟ա.։)
Անիմաստ կարծեօք. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 4։)
Անիմաստ պատճառս յօդեն ընդդէմ ճշմարտութեանն. (Սարգ. ՟ա. պետ. 4։)
իբր անիմանալի. ի վեր քան զմիտս.
Ի ճշմարտութիւնն հաւատացեալք, զի անհաս է եւ անիմաստ (թերեւս՝ անիմաց). (Եւագր. ՟Ժ՟Ը։)
ՅԱՆԻՄԱՍՏՍ. Առանց իմանալոյ. յանզգայս.
Ինքեանք յանիմաստս առ խարխափս եկին ածին ի դուրս սրբոյն. (Բուզ. ՟Դ. 11։)