s.

Պակասութիւն իմաստութեան, եւ անիմաստն գոլ. անմտութիւն. տգիտութիւն. անխոհեմութիւն. անխելքութիւն. ագըլսըզլըգ. ահմագլըգ.

Եւ այս ոչ նախանձու միայն եւ ժպրհութեան է, այլ՝ յետին անիմաստութեան. (Ոսկ. յհ.։)

Անիմաստութեան հաւաստի ցուցումն. (Կիւրղ. գանձ.։)

Ո՛չ անիմաստութիւն վարկցուք. (Փիլ.։)

Չի՛ք ի նմա անիմաստութիւն եւ նենգութիւն. (Եղիշ. ՟Ը։)

Գիտեմ եւ ես զանիմաստութիւն անձին իմոյ. (Փարպ.։)

Յորոց անիմաստութենէ գրեանք աշխարհիս ի պարսից այրեցան ... Մեզ մեղադրանքն վասն անիմաստութեանն։ Եւ մեք վասն անիմաստութեանս հաւանիմք եւ կորնչեմք. (Լմբ. ատ. եւ Լմբ. սղ.։)

Փոփոխումն ի տեղեաց կամ ի տերանց՝ ոչ զխելս ուսուցանէ, եւ ոչ զանիմաստութիւն բառնայ. (Ոսկիփոր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անիմաստութիւն անիմաստութիւնք
accusatif անիմաստութիւն անիմաստութիւնս
génitif անիմաստութեան անիմաստութեանց
locatif անիմաստութեան անիմաստութիւնս
datif անիմաստութեան անիմաստութեանց
ablatif անիմաստութենէ անիմաստութեանց
instrumental անիմաստութեամբ անիմաստութեամբք