s.

colleague or companion in the same dignity, or on the same throne.

adj. s.

παρακαθήμενος, συγκαθήμενος, σύνεδρος assidens, consedens, una solium obtinens Առընթեր գլխաւորին նստեալն յաթոռ. բարձակից. հարազատ. ընտանի. համապատիւ. պիլէ օթուրուճու, հէմսէր.

Որք էին մերձաւորք եւ աթոռակիցք արքային. (Եսթ. ՟Ա. 14։)

Աթոռակից լինել քեզ խոստացար։ Աղօթիւք սորա եւ աթոռակցացս ամենեցունց։ Հանդերձ աթոռակցաւ մերով։ Եղբօր սիրելւոյ եւ աթոռակցի. (Շար.։ Ոսկ. ապաշխ.։ Խոր. ՟Գ. 19. 57։)

Այրն՝ արութեան վարժօղ է, եւ աթոռակցաց նորա առաքինութեանց։ Ասէ առ իւր աթոռակիցսն եւ խորհրդակիցս խորհուրդ՝ ոգին. (Փիլ. լին.։)

Թագաւոր եթէ ոչ ունի զիմաստութիւն աթոռակից իւր։ Ընդ անզգամ կին, ընդ աթոռակից ժանտն. (Եղիշ. ՟Բ։ Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Է։)

Իբր Գործակից. փոխանորդ. վէքիլ.

Զիւր աթոռակիցն զխադ. (Բուզ. ՟Դ. 15։)

Իբր Աթոռակալ. յաջորդ. խալէֆ.

Զոր Կիւրեղ կարգեաց նորին (Յակոբայ) աթոռակից. (Կամրջ.։)

Գտեալն ի նմին ժողովի. մերձակայ. առաջիկայ.

Սուրբ հարքն ի նիկիացւոց քաղաքի ժողովեալքն, որոց աթոռակից էր Քրիստոս։ Աթոռակից նոցա ինքն Քրիստոս էր, որ ասաց, ուր երկու եւ երեք իցեն ժողովեալ եւ այլն. (Կիւրղ.։ եւ Լմբ. հանգ.։)

Էակից. փառակից. իշխանակից.

Աթոռակից հօր (որդի), եւ նմին պատուի, ի նոյն մեծարանս. Զաթոռակիցն նորա եւ զպատուակից բանն։ Աթոռակիցն հօր. (Սեբ. ՟Բ։ Կիւրղ. գանձ. եւ Կիւրղ. պրպմ.։)

(Ամբարտաւանն) ամենակալ համբաւէր զինքն, եւ Աստուծոյ աթոռակից. (Լաստ. ՟Ծ՟Զ։)