to moan, to howl, to sigh;
to be agitated, confused;
to laugh out loud;
cf. Քրքուիմ.
Որպէս քուքալ. յոգւոց հանել. փղձիլ. խռովիլ յոգին.
Զմարդն լինել ինքեան հաստատէ, զի եւ քրքուեցաւ, եւ արտասուեցաւ. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 17.) (որ ի Ճ. ՟Գ. գրի, քրքուեցաւ)։
ՔՔՈՒԻԼ. որպէս Քրքջել. ծիծաղիլ բարձրաձայն. եւ ԳԳուիլ. հեշտանալ. որ եւ ՔՐՔՈՒԻԼ.
Ի սուդեւ յարտասուս եկիր, եւ դու քքուիս եւ ծիծաղիս. (Եփր. ապաշխ.։)
Մի՛ քքուել կարի ընդ պէսպէս եւ ազգի ազգի հանդերձս։ Զմորթս դեսպակացն օծանեն, յորում նստինն եւ քքուինն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 22։ եւ Ոսկ. փիլիպ. ՟Ժ։)
Ի գիշերի եւ ի տուրընջեան քքուեալ անձամբ հրճուելով. (Բրս. թղթ.։)
Առ կրկին նշ. բերին յն. բայք եւս συγχύω, -ομαι confundor διαχύω effundo եւ φέρομαι feror, vehor.