s.

icosahedron.

adj.

εἱκοσάεδρος, εἱκοσαεδρής qui viginti basibus constat. Ըստ երկրաչափից՝ Ձեւ կամ մարմին, որ ունի քսան նիստս իբրու խարիսխս.

Հուրն հասաւ համանունակին հրաձեւի. իսկ օդն զութանիստն, եւ ջուր զքսանանիստն, եւ երկիր զքուայն. (Փիլ. լին. ՟Գ. 49։)

Հողն միանիստ, ջուրն քսաննիստ, հուրն՝ ութ քսանանիստ. (Մխ. այրիվ.։)