adj.

cf. Քնէած.

adj.

ՔՆԱԾ ՔՆԱԾԵԱՅ. cf. ՔՆԷԱԾ. ὐπνηλός.

Յոյլ եւ քնած իցէ։ Ծուլից եւ քնածից է գործ. (Ոսկ. եփես. եւ Ոսկ. գաղ.։)

Միայնակեաց քնած անկցի ի չարիս. իսկ որ արթունն է՝ իբրեւ զճընճղուկ կեայ. (Եւագր. ՟Ժ՟Գ։)

Իբր քնածն այն որ ղպատառատունն էր զգեցեալ ընդ մողոմոնի։ Որպէս քնածէիցն հասանէր սատակումն. (Երզն. մտթ.։)