Քարայատակ, աց

adj.

λιθόστρωτος, -ον lapidibus stratum. Սալայատակ. որոյ յատակն է քար, կամ գետինն քարամբք շարեալ.

Ի քարայատակ տեղւոջն։ Ի աղւոջն՝ որ կոչէր քարայատակ, եւ եբրայեցերէն կապպաթա (ի քիֆա, որ եւ կեփա, այսինքն վէմ). (՟Բ. Մնաց. ՟Է. 3։ Յհ. ՟Ժ՟Թ. 13։)

Ըանգնեցաւ քարայատակն ամբարտակ. (Արծր. ՟Գ. 7։)