adj. s.

square;
— արմատ, root — թուոյ, of a number.

ՔԱՌԱԿՈՅՍ ՔԱՌԱԿՈՒՍԵԱՆ ՔԱՌԱԿՈՒՍԻ. cf. ՔԱՌԱԿՈՂՄՆ. ա. գ. τετράγωνος quadrangulus τετράπεδος quadratus, -a, -um.

Ձեւք՝ որք չորս ունին կողս, կայ ի նոցանէ քառակոյս. (Եւկղիդ.։)

Նշանաւ խաչիւ եւ սուրբ աւետարանաւն ի քառակոյս կողմանէ տեառնադրեն զամենայն արարածս. (Եպիփ. ծն.։)

Այս իւղ զդրօշեալն քառակուսեան յանուն քո Յիսուս՝ նշանի բարձրելոյդ հաւասար հաստէ. (Նար. ՟Ղ՟Գ։)

Ի քառակուսեան եզերս աշխարհի սփռեալ տարածեցան. (Նար. խչ.։)

Ի դրութիւն դիմակացն քառակուսեան լծորդացն. (անդ։)

Եւ էր քաղաքն քառակուսի ձեւք կոչին նման չեղոյն։ Քառակուսի աղանց հովանի. (Յայտ. ՟Ի՟Ա. 16։ Եւկղիդ.։ Շար.։)

adv.

Կամ մ. Ի չորից կողմանց. չորս կողմէն, չորս դիաց.

Լարիւք իմն քառակոյս տարածեալ. (Ճ. ՟Ա.։)

Չարչարեալ զնա քառակուսի պրկմամբ ... Հրամայեաց դահճացն քառակուսի պարզել ի գետնի զերանելին. (Ճ. ՟Ա.։)