adj.

encouraging.

adj.

Այն՝ որ քաջալերէ.

Քաջալերիչ է համբերողաց. (Յճխ. ՟Ժ՟Ա։)

Առ նա թերեւս ունիցիմք զգիւրահասոյցն քաջալերիչ՝ զերանելին զուկաս. (Ագաթ.։)

Օրինակ քաջալերիչ հոգեւոր ծննդոց իւրեանց. (Ագաթ.։ եւ Կորիւն.։)

Որոց եւ մեք քաջալերիչք էաք. (Փարպ.։)

Առընթեր ունի զքաջալերիչն Յիսուս, որ խրախոյսն տայ, քաջալերեցարո՛ւք ասէ, ես յաղթեցի աշխարհի. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ը։)

Տկարացեալ մարմնով, եւ հզօր զօրութեամբ. զարհուրեալ, եւ քաջալերիչ աշխարհի. (Մեկն. ղկ.։)

Լցեալ կատարեսցուք ի ձեռն քաջալերիչ բանին մերոյ զպակասութիւն հաւատոցդ ձերոց. (Եփր. ՟ա. թես.։)