vn.

cf. Փորոտեմ.

չ.

ՓՈՐՈՏԱԼ ՓՈՐՈՏԵԼ. φυσάω sufflo βρυχάω, -ομαι rugio. գրի եւ ՓՈՐԱՏԵԼ ՓԱՐԱՏԵԼ. Որպէս թէ՝ ի փորոյ անտի որոտալ գազանաց, շչել, փչել իբրեւ զփուք, մռնչել, եւ գիշատել. ֆըչալ, գոռալ, պոռալ

Սատանայ կրճէ զատամունս, փորոտայ որոտայ (յն. մռնչէ ), հուր եւ կայծակունսշնչէ. (Ոսկ. եփես. ՟Ժ՟Է։)

Գազանս անծանոթս, կամ հրաշունչս՝ փորոտօղս (կամ փորատողս, կամ փորատօղս ) գոռութեան. (Իմ. ՟Ժ՟Ա. 19։)

Չար գազանի դիպեալ նմա՝ փորոտեաց զնա. երեւի ռամկական առումն, որպէս փառատել, փարալամագ, կամ որպէս պատառել զփորն։ (Բառ. ստեփ. լեհ.)