Փեսայածին, Ծնի

adj.

νυμφότοκος qui sponsum parit. Ծնօղ երկնաւոր փեսային. տիրամայր կոյս.

Ուրա՛խ լեր բերկրեալդ, այր եղելոյ աշխարհի՝ անշաղախ փեսայածին։ Հարսն երկնաւոր՝ կոյս փեսայածին. (Ոսկ. յաւետիս.։ Մարաթ.։)