s.

laud, exaltation, glorification.

s.

Փառատրելն. փառս տալն՞ փառաբանութիւն. օրհնաբանութիւն. աստուածային պաշտօն. գոհութիւն.

Ի սուրբ մարմնոյ նորա եւ յարենէ պատսպարեցան ի փառատրութիւն. (Յճխ. ՟Ի՟Գ։)

Ամենեքեան զփառատրութիւնն կատարեն։ Սկսանին զսաղմոսն, փառատրութամբ կատարելով՞ (Եղիշ. միանձն.։ Խոսր.։)

Զերեւելի արարածս ի փառատրութիւն արարչին կոչէ. (Եզնիկ.։)

Օտարացուցանել ի հաւատոցն՝ որ ի Քրիստոս, եւ ի հոգեւոր աստուածային փառատրութեանցն. (Ղեւոնդ.։)

Փառատրութեամբէութեամբ երկրպագեալ։ Գոհութեամբ փառատրութիւն երրորդութեանդ նուագեմք. (Շար.։)

Ինձ պահպանութիւն, քո փառատրութիւն։ Քո պաշտօն, եւ իմ գոհութիւն. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)

Պատճառք փառատրութեան անուանն լինի Աստուծոյ. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ը։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif փառատրութիւն փառատրութիւնք
accusatif փառատրութիւն փառատրութիւնս
génitif փառատրութեան փառատրութեանց
locatif փառատրութեան փառատրութիւնս
datif փառատրութեան փառատրութեանց
ablatif փառատրութենէ փառատրութեանց
instrumental փառատրութեամբ փառատրութեամբք