Փախատուած

adj.

մ. δραπενόμενος fugiens, aufugiens. Որ փախուստ ից տուեալ. փախստեայ՝ հատուած եղեալ. թէ չիցէ այսպէս գրելի. )

Յօտար երկիր. խատուած գնամք. (Ոսկ. փիլիպ. ՟Ժ՟Ա։)