to have a pain, an ailing;
to be afflicted, chagrined;
to regret;
cf. Ցաւէ.
Ցա՛ւ է ինձ. Նոյն ընդ ռմկ. ցաւիլ. cf. ՑԱՒԷ. ἁλγέω doleo.
Ցաւիմ ի վերայ քո եղբա՛յր յովնաթան. (Բրսղ. մրկ.։)
Ողջ քաղաքն անդ էր, եւ միապէս ցաւէին ամենեքեան. (Վրք. հց. ՟Է։)
Ցաւէին (առաքեալքն) ի վերայ ժողովրդեանն եւ աւերման տաճարին։ Դպիրքն եւ փարիսեցիքն ոչ ցաւ էին զկորուստ ոչխարին. (Երզն. մտթ.։)
ՑԱՒԻԼ. որպէս Ցաւագնիլ. ախտանալ. νοσέω aegroto.
Աչք ցաւիցին. (ստամոքք ցաւիցին. Ոսկ. ՟բ. տիմ.։)
Ցաւի փորն եւ գլուխն. (ցաւի արմունկն. Ոսկիփոր.։)
Եւ որպէս Վշտանալ. սգալ. տհաճիլ. խոցիլ սրտի. զչարիլ.
Խնդայ ընդ մերձենալն նորա, եւ ցաւի ընդ հեռանալն նորա. (Վրք. հց. ՟Բ։)
Ցաւի եւ վշտանայ ի յիշատակ այնոցիկ, յորոց հեռացաւ. (Կլիմաք.։)
Զօրացեալ մտացն Քրիստոսիւ՝ ոչ ցաւի ի նեղութեանց թշնամւոյն. (Լմբ. սղ.։)
Ցաւելի բանսարկուին, եւ զարհուրելի դիւաց. (Բրս. գորդ.) յն. ὁδυνηρός molestus
Յիշատակաւ հրաման հեղուսիցն ... ցաւեսցի չարին. (Նար. ՟Ի՟Ը. այսինքն ցաւ եւ խոց լիցի բանսարկուին։)