ՏՐՓՈՒԹԻՒՆ ՏՐՓՈՒՄՆ. cf. ՏՌՓՈՒՄՆ, եւ ՏԱՐՓՈՒՄՆ.

Զկին իւր ի մեծ նեղութիւն արգել՝ սակս տրփութեան (կամ տարփութեան) երանելւոյն գլփափիւռայ. (Խոր. ՟Բ. 88։)

Առ ի տրփումն հանդիսի մարտի ճգնութեան։ Փոխանակ եղծանելի անձկալի տրփման. (Ճ. ՟Ա.։)

Երկոքին եւս ի տրփմանէ լինին. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Ա։)

Պատրաստիմք ի քո օրհնութիւն բանիւ եւ տրփմամբ։ Սիրոյն կէտն իմացումնն է, եւ հոգեւոր տրփումնն։ Տրփմամբ ոսկւոյ, կամ այլ իւիք. (Լմբ. սղ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif տրփութիւն տրփութիւնք
accusatif տրփութիւն տրփութիւնս
génitif տրփութեան տրփութեանց
locatif տրփութեան տրփութիւնս
datif տրփութեան տրփութեանց
ablatif տրփութենէ տրփութեանց
instrumental տրփութեամբ տրփութեամբք