ՏՐՓՈՒԹԻՒՆ ՏՐՓՈՒՄՆ. cf. ՏՌՓՈՒՄՆ, եւ ՏԱՐՓՈՒՄՆ.
Զկին իւր ի մեծ նեղութիւն արգել՝ սակս տրփութեան (կամ տարփութեան) երանելւոյն գլփափիւռայ. (Խոր. ՟Բ. 88։)
Առ ի տրփումն հանդիսի մարտի ճգնութեան։ Փոխանակ եղծանելի անձկալի տրփման. (Ճ. ՟Ա.։)
Երկոքին եւս ի տրփմանէ լինին. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Ա։)
Պատրաստիմք ի քո օրհնութիւն բանիւ եւ տրփմամբ։ Սիրոյն կէտն իմացումնն է, եւ հոգեւոր տրփումնն։ Տրփմամբ ոսկւոյ, կամ այլ իւիք. (Լմբ. սղ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | տրփութիւն | տրփութիւնք |
accusatif | տրփութիւն | տրփութիւնս |
génitif | տրփութեան | տրփութեանց |
locatif | տրփութեան | տրփութիւնս |
datif | տրփութեան | տրփութեանց |
ablatif | տրփութենէ | տրփութեանց |
instrumental | տրփութեամբ | տրփութեամբք |