Տրոհութիւն, ութեան

s.

ՏՐՈՀՈՒԹԻՒՆ ՏՐՈՀՈՒՄՆ. διαίρεσις, διάκρισις, διαστολή divisio, dijudicatio, secretio եւ interpunctio. Տրոհելն, իլն. բաժանումն. որոշումն. զանազանութիւն.

Վերծանելի է ըստ տըրոհութեան։ Ի տրոհութենէն զպարտունակ միտսն տեսանեմք. (Թր. քեր.։)

Տրոհութիւն ասէ զփեռեկումն եւ զորոշում բանից եւ տանց յընթերցողութեան. (Երզն. քեր.։)

Մահ տրոհութիւն եւ զատուցումն է մարմնոյ եւ հոգւոյ. (Փիլ. այլաբ.։)

Հռետորականն երիւք հանդիսիւք անսղալ տրոհութեամբ. (Մագ. ՟Է։)

Գետոյն ընդ ամենայն հոսելով՝ տրոհմամբ երկոտասանից վտակաց. (Խոր. ՟Գ. 62։)

Բաղդատական տրոհմամբ զիւրաքանչիւրոցն յատուկ ըստ տեսակի։ Տրոհումն ի գիտութիւն. (Մագ. ՟Լ՟Զ։ Շիր.։)

Կա՛մ ի մինն ասելով՝ խառնակութիւն գոլ դիմացն, եւ կամ յերիցն տրոհումն՝ ուրոյնութիւն ել կամացն. (Նար. ՟Լ՟Դ։)

Գոյից տիրօղ՝ տրոհմամբ տիրապէս՝ իւրաստեղծն հօտից տածօղ. (Նար. խչ.։)