tribune.
Բառ լտ. դրիպունուս. tribunus. որ պէսպէս բացատրի ի յն։ Ցեղապետ. ազգապետ. հազարապետ ժողովրդեան կամ զօրաց.
առաքեաց զարիստողաւոս տրիբուն եւ դպիր. (Պրպմ. ձ։)
Ոլիմպիոս, որ էր տրիբուն իշխանութեան նորա։ Ի զինուորութեանն ի տրիբունէն կոչեցայ մերկեռիոս. (ՃՃ.։)
Ընդդէմ դառնայ նախագլուխ իշխանին, այսինքն կոմսին, եւ կամ տրիբուն ին. (Մխ. դտ.։)
Զգեցոյց նմա զտրիբուն ոյ պատուոյ իշխանութիւնն. (Հ. կիլիկ.։)