cf. Տողք.
ՏՈՂԻՔ ՏՈՂՈՒԿՔ ՏՈՂՈՒՆՔ ՏՈՂՈՒՔ ՏՈՂՔ. σίελος, σίαλος, -ον saliva πτυελός sputum. թուք. լորձունք. խուխ. շողիք
Ցաւովք կլանիցեմք զտողիս։ Կլից զտողիս իմ։ Ասեն՝ թէ կըսնեն զտողիս իւրեանց. (Իսիւք. յոբ.։)
Արտաթորութիւնքն՝ եօթն. (արտասուք, խլենք, տողուկք ... քիրտն. Փիլ. այլաբ.։)
Մինչեւ ցաւոք կլանիցեմ զտողուկս (կամ զտողուս, կամ զտողունս) իմ. (Յոբ. ՟Է. 19։)
Թքեալ ի նա. եւ նա ի բաց ջնջէր յինքենէ զառ ի թշնամեացն տողուսն (կամ տողուկսն). (Պտմ. աղեքս.։)
Միայն ջերմինս եւ կծուինս տայ կերակրել տկարացելումն, զի զտողսն հատցէ ի խոնարհ, եւ օգնականութիւն ահեկին կողման եւ փայծղան. (Մագ. ՟Հ՟Թ։)