cf. Տիտանիք.
ՏԻՏԱՆ ՏԻՏԱՆԻՔ. ἠ τρόφος nutrix. Սնուցիչ. դայեակ. որպէս ռմկ. տատա.
Զտիտանքն հարկեմք՝ տանջելով օիրնօք զմանկունսն՝ առ ագարակս եւ կամ առ տաճարս եւ կամ առ ընտանիս միշտ բերել, մինչեւ բաւական լինիցին կալ կանգուն. (Պղատ. օրին. ՟Է։)
Ի մանկութենէ՝ մինչդեռ տղայք էին կաթամբ սնեալ, լսէին ի տիտանեաց եւ ի մարց, իբրու երգօք հանդերձ խաղալեաց. (անդ. ՟Ժ։)
ՏԻՏԱՆՔ, նաց ՏԻՏԱՆ ՏԻՏԱՆՔ, ՏԻՏԱՆԵԱՆ ՏԻՏԱՆԱՑԻՔ որպէս յն. դիդան, դիդանէս. τιτάν, τιτάνες titan, -nes. gigas, gigantes. եբր. Ռափա, ռափայիմ կամ ռափայինք, ռափացիք. այսինքն հսկայ, հսկայք. որպէս Քամ, մանաւանդ Նեբրովթ կամ Բէլ թոռն նորա, քանանացիք։ Ըստ առասպելաց՝ Տիտան ասի արեգակն, եւ տիտանեանք՝ թշնամիք նորա որդիք երկնի եւ երկրի՝ յարամազդայ գետնասուզեալք, այսինքն դեւք, որպէս եւ հսկայք շինօղք աշտարակի.
Յետ ջրհեղեղին տիտանն ընդ կրովնի ի մարտ գրգռէր։ Սկսանէին զբարձրաբարձ զբուրգնն կանգնել. եւ յետ այնորիկ կրովնն եւ տիտանն մարտ պատերազմի ընդ միմեանս բախէին։ Հերկալէս եւ դիոնէսոս էին ի տիտանացն. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Զրուանն եւ տիտանն եւ յապետոսթէ, սեմ, քամ, եւ յաբեթ։ Ի բռնանալն ասէ զրուանայ՝ ընդդիմացան նմա տիտանն եւ յապետոսթէ։ Արս հզօրս ի տիտանացն։ Այլ զտիտանսն եւ զըռափայիմսն յիշեն աստուածային գիրք. (Խոր. ՟Ա. 5։)
Զրուանն է այր մի քաջ, առ տիտանօքն։ Մարտ լեալ առ ի հսկայիցն ընդ աստուածսն, եւ տիտանացն ընդ դիոնիսեայ. (Եզնիկ.։ Նոննոս.։)
Այլազգիքն երկին հասին, եւ խառնեցան ի հովիտս տիտանացւոց։ Եւ ոչ որդիք տիտանացւոց սատակեցին զնոսա. (՟Ա. Թագ. ՟Ե. 18. 22։ Յուդթ. ՟Ժ՟Զ. 8։)
Տեսեալ արքայն տիտանեան (բէլ՝) զարհուրեցաւ։ Պատահէ նզմա պայապիս քաղեայ տիտանեան՝ պատերազմաւ. (Խոր. ՟Ա. 10. 13։)
տեասեալ զտիտանեանն զկայն վիթխարի եւ աշխոյժ, զգերամբարձեալն մարմնոյն տրամադրութեամբ՝ աստուածօրէն իմն պատուով պատուեցին, նեբրովթ կոչելով, բէղ, բահաղ, դիոս, որմըզդ, արամազդ. (Յհ. իմ. պաւլ.։)
Կարկատել կեղծաւորելով բան զօրէն կուրիբանգականին տիտանեան դայեկաց. (Մագ. ՟Ի՟Զ։)
Իբրեւ զնեբրովթ սկայ ընդդէմ աստուծոյ ... զտայն՝ որ ի վերայ հսկայիցն եւ տիտանեանցն առասպել է՝ ճշմարիտ առնեն. (Փիլ. լին. ՟Բ. 82։)