adj.

wounded by a lance or pike;
— առնել, to wound with a lance.

adj.

Տիգաւ խոցեալ. մզրախով զարնուած՝ բացուած.

Արբուցեր մեզ ի տիգախոց կողէդ։ Կարմրացեալ հանդերձիւ ի տիգախոց բղխեալ կողէն. (Շար.։)

Նման նոյնակի ի յօձին հարեալ թունից լաւանայր կողածին տիգախոց կողիւն. (Շ. տաղ.)

Տիգախոց արարեալ սպանին (զսուրբն թովմարս). (Հ. կիլիկ.։)