adj.

νωθέστερος, -ον tardior, -ius. Կարի տարտամ. դանդաղկոտ. յոյժ.

Ոչ տարտամագոյն լինել առաւել քան զչափն բարւոք, եւ ոչ ջերմագոյն։ Իսկ առ տարտամագոյնսն (մտօք) անձանձրոյթ երկասիրական վարեցեալ վարդապետութեամբ. (Առ որս. ՟Ժ՟Բ։ Պիտ.։)

Վասն տարտամագոյն օդոյ եւ հրոյ (այսինքն քան զօդ եւ զհուր) գոլ զսա. (Պղատ. տիմ.։)

Որպէս ձիոյ տարտամագունի, եւ կարօտացելոյ զարթչել ի ձեռն մտրակի ուրուք. (Պղատ. սոկր.։)