adj.

Որ բերէ այսինքն բուսուցանէ զտատասկս.

Ադամ ել ի դրախտէն յերկիր փշաբեր եւ տատասկաբեր։ Զփշաբեր եւ զտատասկաբեր երկիր ժառանգեաց. (Եփր. խոստով.։ Կոչ. ՟Բ։)

Խոպանացեալ եւ տատասկաբեր անդաստանս։ Տատասկաբեր անդաստան. (Նար. ՟Լ՟Թ։ Մաշկ.։)

Տատասկաբեր. (զոր) պարտուպատշաճ է մաքրել եւ յստակել, եւ պատրաստագոյն յօրինել. (Ոսկ. ես.։)