cf. Տաշիղ.
ՏԱՇԵՂ կամ ՏԱՇԻՂ. ἁπόβλημα rejiculum, quod abjicitur. Մասն նիւթոյ փայտի եւ քարի՝ արտաքսեալ եւ ի բաց անկեալ ի տաշելն. կոտորակ տախտակի. տաշուք.
Զտաշեղ (կամ զտաշիղ) գործոյն ի պատրաստութիւն կերակրոյ ծախեալ. (Իմ. ՟Ժ՟Գ. 12։)
Եգիտ ի փոքր տաշեղի գրեալ. եւ դնելով եղբօրն զօրն ամենայն զտաշիղն առաջի աչաց իւրոց. (Վրք. հց. ձ։)