s.

ՏԱՂԱՒԱՐԱՀԱՐՔ ՏԱՂԱՒԱՐԱՀԱՐՈՒԹԻՒՆ ՏԱՂԱՒԱՐԱՇԻՆՈՒԹԻՒՆ. σκηνοπηγία tabernaculi compactio, fictio, collocatio;
scenopegia, sacrum sive festum tabernaculorum Հարումն տաղաւարի. կանգնումն խորանի այսինքն վրանի. շինելն եւ կառուցանելն զտաղաւար. շաթըր կամ շաթը գուրմուսը, գուրուլմասը. ուստի եւ տօն կարգեալ ի յիշատակ վրանաբնակութեան յանապատի՝ կոչեցաւ Տօն տաղաւարահարաց կամ տաղաւարաց. գամըշ պայրամը.

Ի հնգետասաներորդի աւուր ամսեանն եօթներորդի՝ տօն տաղաւարահարաց։ Աիռնել զտօն տաղաւարահարաց։ Ի տօնի տաղաւարահարացն։ Ըստ բանի աւուրցն տաղաւարահարաց.եւ այլն։

Տօնէին զտաղաւարահարսն. (Նախ. նեեմ.։)

Եւ զի այն տաղաւարահարք օրինակ էին այսր տաղաւարաց՝ որ ի պետրոսէ ասացան, ի նմին ժամու փոխանակ այսր զգալի տաղաւարացս հայր զանձեռագործ տաղաւարն ցուցանէր. (Սարգ. ՟բ. պետ. ՟Բ։)

Պետրոս զխորհուրդ սուրբ երրորդութեանդ ի զարհուրմանէն ի տաղաւարաշինութեան բարբառէր ... Զտօն տաղաւարահարութեան. (Ճշ.։)

Ի ժամ տաղաւարահարութեանն մտանէր ի սրբութիւն սրբութեանցն. (Ոսկ. ի ծն. քրիստոսի.։)