talitha;
— կումի, cumi ! damsel, arise !
— սարկաւագ, deaconess.
Բառ եբր. Աղջիկն. օրիորդ. կոյս. (ուստի եւ յատուկ անուն գնի յանուն տիրամօր կուսի)
Տա՛լիթա կո՛ւմի. որ թարգմանի, աղջի՛կ դու (քեզ ասեմ) արի՛. (Մարկ. ՟Ե. 41։)
Ի վերայ հրեղէն թեւո՞ցն, եթէ ի բազուկսն տալիթայ (կամ տալիթայի) մօր քոյ։ Դու ծեր գոլով բազմօրեայ, եւ ես տալիթայ։ Տալիթայ մի ի կեանս կոչեաց զազգս մարդկան. (ՃՃ.։)
Կամ իբր Աղջիկ՝ պարսաւելի առմամբ.
Տալիթայն պճնապէս յայրատութեամբ յօրինէր զկաքաւսն. (Գանձ.։)
Ի հերովդեայ դատապարտեալ գլխատեցաւ՝ փոխան գանձուց տալիթայի ըստ իւր խնդրոյն. (Տաղ.։)
ՏԱԼԻԹԱՅ ՍԱՐԿԱՒԱԳ. cf. ՍԱՐԿԱՒԱԳՈՒՀԻ. ἠ διάκονος.
Ողջոյն տամ ի քրիստոս տալիթայ սարկաւագաց, որք պահեն զդրունս սրբութեանցն աստուծոյ. (Ածազգ. ՟Ը։)