cf. Վրիպանք.
ՎՐԻՊՈՒԹԻՒՆ ՎՐԻՊՈՒՄՆ. Վրիպանք. վրիպականութիւն. սխալումն. սխալանք, վրիպելն, վրէպ լինելն.
Աւռ որս միշտ է վրիպութիւն, եւ ամենասխալ տարակուսութիւն։ Զանօրէնութիւնն, զվրիպութիւնն։ Օրինակ ուղղութեան անայլայլակ վրիպութեան (այսինքն անվրէպ). (Նար.)
Ոչ է այն հիւանդութիւն ի մահ, այլ՝ աւետիք. ո՛չ է հիւանդութիւն, այլ՝ վրիպութիւն (զերծումն, կամ դէպք խորհրդաւոր). (Ճ. ՟Գ.։)
Նշանակ վրիպութեան (յն. անբախտութեան), ո՛չ դժնդակ բարուց է այս. (Փիլ. քհ. ՟Է։)
Յուզէր եւ քննէր զվրիպումն անհանճար գործոյն. (Եղիշ. ՟Է։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վրիպումն | վրիպմունք |
| accusatif | վրիպումն | վրիպմունս |
| génitif | վրիպման | վրիպմանց |
| locatif | վրիպման | վրիպմունս |
| datif | վրիպման | վրիպմանց |
| ablatif | վրիպմանէ | վրիպմանց |
| instrumental | վրիպմամբ | վրիպմամբք |