to make use of defensive weapons;
— զոք, to slay with a weapon.
Վրիժակ այսինքն զէն ի կիր արկանել. ձգել զնետ. զքար. եւ այլն. նետահարել. պարստքարել.
Աղեղնաւորութիւնք՝ վատասրտացն եւ անարեացն առանձինն նահատակութիւն է. փախ չելով ի հեռուստ վրիժակէ. (Փիլ. լին. ՟Դ. 197։)
Արին աշտէիւ փախուցանէ, եւ երկչոտն հեռի վրիժակէ. (Վրդն. երգ.։)
Անդուստ իսկ (ի պարսպէ) քաջացեալ վրիժակեն աներկիւղ զ՝ի վերայ յարուցեալսն անիւրաւութեամբ. (Պիտ.։)
Իսկ յասել անդ զհուղկահարաց.
Համայն եւ զայն ի հեռաստանն եւ ի կարի անապատսն վրիժակելով տեղիս. (Պիտ. իմա՛, կա՛մ հարուածս առնել, եւ կամ չարիս գործել։)