adj. adv.

ՎԻՃՈՂԱԲԱՐ ՎԻՃՈՂԱԳՈՅՆ. φιλονεικώτερον contentiosius. որ եւ ՎԻՃՈՂԱՊԷՍ. Վիճելով. պնդելով. մաքառելով. պնդագոյն. հակառակութեամբ.

Որոց հարցանենն վիճողաբար զե՞րբ ծնանելն զորդի հօր, ի դէպ է ընդդէմ դնել, եւ ասել, ե՞րբ սկսաւ հուր զայրելն։ Կամ թէ զվիճողագոյնն ոք դիցէ։ Եթէ ոք վիճողագոյն կամիցի քննել զճառեալն. (Կիւրղ. գանձ.։)