hy    |   fr

Վերջապարուկ

adj.

Ի վերջէ պարոյկեալ, ոլորտացեալ, կամ վայրապար կամ յարմարի սպրդեալ. վերջամուտ.

Երկիւղ՝ ասեն, ոչ է աստուծոյ գործած, այլ վերջապարուկ ներգործեալ յարանայ ախտ. (Թէոդոր. մայրագ.։)