adj.

Որպէս Յետնագոյն. ὔστερον postremum.

Տեսակագոյն տեսակ ասեն զմարդն, որ ո՛չ գոյ ի ներքոյ, ա՛յլ տեսակ. քանզի այն է վերջագոյն։ Տեսակ բնութեամբ յառաջագոյն է պատահմանցն, իսկ պատահմունքն վերջագոյնք. (Անյաղթ պորփ.։)

Զայսոսիկ նախկին վարկանել, իսկ զհոգի ի սոցունց վերջագոյն ... Որ զնոյն ինքն կարողասցի շարժել, եւ զայլսն ամենայն վերջագոյնսն. (Պղատ. օրին. ՟Ժ։)