hy    |   fr

Վերնամարտութիւն, ութեան

s.

combat, war with Heaven.

cf. ԱՍՏՈՒԱԾԱՄԱՐՏՈՒԹԻՒՆ.

Զքրէական վերնամարտութիւն, ի բարձրեալն յանդգնութիւն. (Նար. ՟Ծ՟Ա։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վերնամարտութիւն վերնամարտութիւնք
accusatif վերնամարտութիւն վերնամարտութիւնս
génitif վերնամարտութեան վերնամարտութեանց
locatif վերնամարտութեան վերնամարտութիւնս
datif վերնամարտութեան վերնամարտութեանց
ablatif վերնամարտութենէ վերնամարտութեանց
instrumental վերնամարտութեամբ վերնամարտութեամբք