Վերնագնաց

adj.

Որ գնայ դիմէ ի վեր ի բարձունս. վերընթաց. վերաթռիչ.

Որ ձգէ ոստս, մինչեւ բաւական լինել ընդունել զվերնագնաց ոգիս իբրեւ զթռչունս։ Թեթեւ գոլով. եւ վերնագնաց լինելով. (Իգն.։ Դամասկ.։)