to exclaim, to raise the voice, to cry out.
ՎԵՐԱՀՆՉԵԼ. ἁνηχέω, ἁντηχέω resono. Վերագոչել. վերաձայնել.
Եւ նա վերահնչեաց հաւատացեալ, եւ գոչեաց, տէ՛ր իմ եւ աստուած իմ. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 41։)
Միշտ ներքին մարդով զաստուած եւ զվերակացուն իւրեանց վերահնչէին. (Կլիմաք.։)
Փառս վերահնչեն երիցն միակին։ Արժանի լինել ընդ անմահիցն դասուց փառս վերահնչել երրորդութեանդ միշտ. (Տաղ.։)
ՎԵՐԱՀՆՉԵԼ. չ. Ծաւալիլ հնչման. լսելի լինել.
Ի հասարակել գիշերին վերահնչեաց բարբառն, ահա փեսայ եկաւորեալ հպի. (Զքր. կթ.։)