cf. Վարսաւիրայ.
ՎԱՐՍԱՎԻՐԱՅ ՎԱՐՍԱՒԻՐԱՅ. κουρεύς tonsor, rasor. իտ. barbiere. Որ վիրայ այսինքն սափրէ կամ կտրէ զվարսս ուրուք. սափրիչ. գերծօղ հերաց ածելեաւ, կամ խուզիչ կտրոցաւ. պէրպէր, գըրգըճը.
Ա՛ռ քեզ սուսեր յեսանասուր՝ սուր քան զսրբիչ վարսավիրայից։ Կոչեաց վարսաւիրայ (կամ զվարսավիրաց). (եւ եգերծ զեօթանեսին գիսակս գլխոյ նորա. Եզեկ. ՟Ե. 1։ Դտ. ՟Ժ՟Զ. 19։)
Կոչէ վարսաւիրայ. եւ էր ընդ զգալւոյ սափրչին եւ իմանալի վարսավիրայցն սատանայ. (Փիլ. սամփս.։)
Առ վարսավիրայսն նստեալ՝ եւ զհերդ փոքրես. եւ ցմօտակայսն հարցանես եւ ցվարսավիրայսն, եթէ գեղեցիկս զգիսակսդ յօրինա՞ց. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 4։)